ความสุขที่แท้จริงสำหรับข้าพเจ้านั้นไม่ได้อยู่ที่วัตถุหรือสิ่งของมีค่าราคาแพง แต่กลับเป็นการใช้ชีวิตแบบติดดินตามสไตล์เด็กบ้านนอกลูกชาวนา เพราะข้าพเจ้ารู้สึกว่ามันเป็นช่วงเวลาที่มีค่าและมีความสุขที่สุดที่ได้อยู่ บ้านเกิด
สภาพวิถีชีวิตในชนบทอันมีความสงบ และความเป็นอยู่ที่เรียบง่าย โดยการอยู่พึ่งพา
อาศัยกันท่ามกลางธรรมชาติ สิ่งแวดล้อมที่บริสุทธิ์ ซึ่งเอื้ออำนวยต่อการเพาะปลูกผักยังชีพแบบพออยู่
พอกิน และสามารถดำรงอยู่ได้ตามหลักเศรษฐกิจพอเพียงของพ่อหลวงของเรา สภาพแวดล้อมวิถีชีวิตเหล่านี้เป็นทรัพยากรส่วนหนึ่งของสังคมไทย
จากสภาพแวดล้อมที่มีความเป็นธรรมชาติ วิถีชีวิตความเป็นอยู่ที่เรียบง่าย ทำให้
ข้าพเจ้ารู้สึกชื่นชอบ ข้าพเจ้ามักหาเวลาว่างจากการเรียนหรือการทำงานชวนเพื่อนๆออกไปเที่ยวและ ออกไปสัมผัสกับบรรยากาศ ตามท้องทุ่ง มีเรือกสวนไร่นา มีพื้นที่เกษตรกรรม ปลูกพืช ผัก ผลไม้ ข้าพเจ้าไม่ชอบความวุ่นวายของเมืองหลวง แต่จะชอบอยู่กับธรรมชาติ อยู่กับความสงบ เพราะธรรมชาติและวิถีชีวิตที่เรียบง่ายนั้น ให้ความรู้สึกอบอุ่น สงบ สบายแก่จิตใจ ข้าพเจ้าใช้ชีวิตอยู่ในชนบท จึงได้เกิดความรู้สึกว่า ควรจะมีการบันทึกภาพของท้องถิ่น ที่ยังคงสภาพแวดล้อมความเป็นอยู่ในช่วงหนึ่งของชุมชนชนบท ที่มีลักษณะบริสุทธิ์ของสังคมเกษตรกรรมที่ยังหลงเหลืออยู่นี้ไว้ เพื่อเป็นตัวแทนของความทรงจำ ที่มีคุณค่านัก
ความรู้สึกถึงสภาพแวดล้อม ซึ่งเป็นทรัพยากรส่วนหนึ่งของสังคมไทย เป็นทุนทางวัฒนธรรมที่
เกิดจากปัญญาความคิดของผู้คน ที่เกิดขึ้นและดำเนินไป ท่ามกลางสภาพภูมิอากาศ บนผืนแผ่นดิน
อันอุดมสมบูรณ์ ทุนทางวัฒนธรรม ไม่มีทางที่ใครจะเอาไปจากเราได้นี้จะอยู่ติดสังคมไปอย่างยั่งยืนถ้าเรารู้คุณค่า และรู้จักใช้เป็นทุนทางสภาพแวดล้อม
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น