วันอาทิตย์ที่ 27 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

"บุญผะเหวดร้อยเอ็ด" งานบุญใหญ่ ความภูมิใจของชาวร้อยเอ็ด






  
   ประเพณี "บุญผะเหวด" เป็น 1 ในประเพณี ฮีต 12 ตามวิถีวัฒนธรรมของชาวอีสาน
       "บุญผะเหวด" จัดอยู่ในฮีตที่ 4 หรือ บุญเดือนสี่ คำว่า "ผะเหวด" เป็นภาษาอีสาน มีที่มาจากงานประเพณีพระเวสสันดรชาดกในภาษาภาคกลาง หรืองานบุญมหาชาติ ที่เป็นพระนามขององค์สัมมาสัมพระพุทธเจ้าในชาติสุดท้ายก่อนที่พระองค์จะ ประสูติเป็นเจ้าชายสิทธัตถะและตรัสรู้ด้วยพระองค์เอง เป็นศาสดาของศาสนาพุทธ พระเวสสันดร ถือว่าเป็นชาติที่สำคัญยิ่งเนื่องจากเป็นชาติที่พระองค์ได้บำเพ็ญทานบารมี อย่างใหญ่หลวง
      
       หากพูดถึงงานบุญผะเหวดแล้ว จังหวัดร้อยเอ็ดนับเป็นหนึ่งในจังหวัดที่มีการจัดประเพณีบุญผะเหวดได้อย่างน่าสนใจ

วันอังคารที่ 15 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

วาเลนไทน์

  
  กำเนิดวันวาเลนไทน์ เทศกาลวาเลนไทน์ เริ่มมีขึ้นตั้งแต่ยุคที่จักรวรรดิโรมันเรืองอำนาจ ในยุคนั้น วันที่ 14 กุมภาพันธ์ของทุกปี ถูกจัดให้เป็นวันหยุด เพื่อเป็นเกียรติแต่เทพเจ้าจูโน่ผู้เป็นจักรพรรดินีแห่งเทพเจ้าโรมัน นอกจากนี้แล้วพระองค์ยังทรงเป็นเทพเจ้าแห่งอิสตรีเพศและการแต่งงาน และในวันถัดมา คือวันที่ 15 กุมภาพันธ์ เป็นวันเริ่มต้นเทศกาลเฉลิมฉลองแห่งลูเพอร์คาร์เลีย การดำเนินชีวิตของหนุ่มสาวจะถูกตัดขาดออกจากกันอย่างสิ้นเชิง อย่างไรก็ตาม มีขนบธรรมเนียมอย่างหนึ่งของชายหนุ่มก็คือ การจับฉลาก ในวันที่ 14 กุมภาพันธ์ ก่อนที่จะเริ่มต้นเทศกาลลูเพอร์คาร์เลีย ชื่อของเด็กสาวจะถูกเขียนลงในเศษกระดาษและใส่ลงในไห ชายหนุ่มแต่ละคนจะจับฉลากเพื่อเลือกคู่ในเทศกาลเฉลิมฉลองนี้ บ่อยครั้งที่หนุ่มสาวต่างถูกใจกัน และแต่งงานกันในเวลาต่อมา

วันอังคารที่ 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

บุญข้าวจี่

       
    เมื่อวันอาทิตย์ที่6 ที่ผ่านมาดิฉันได้มีโอกาสไปร่วมงานบุญข้าวจี่อยู่ที่บ้านของฉันเอง นั่นคือบ้านบึงงาม อำเภอโพนทอง จังหวัดร้อยเอ็ด ซึ่งจะมีการจัดงานบุญนี้ภายในหมู่บ้านทุกๆปี

วันศุกร์ที่ 14 มกราคม พ.ศ. 2554

นวัตกรรมการศึกษา

เครื่องสอน
(Teaching Machine)

เครื่องสอน (Teaching Machine)
ความหมาย :

เป็นเครื่องมือที่ใช้กับบทเรียนโปรแกรม โดยอาศัยกลไกตั้งแต่แบบง่าย ๆ
ราคาถูกไปจนถึงเครื่องกลไกชั้นสูง คอมพิวเตอร์ราคาแพง
ในการเสนอบทเรียนให้แก่ผู้เรียนสามารถเรียนได้ด้วยตนเองตามความสามารถของแต่ละคน

วันอังคารที่ 11 มกราคม พ.ศ. 2554

ธรรมชาติที่น่าอยุ่

                  อันสุขใดไหนเล่าเท่าสุขนี้                       ท่องไพรีมีนกวิหคเหิน
                 มีแมกไม้มากมายทุกก้าวเดิน                    ชมเพลิดเพลินเจริญพิศสนิทใจ
                 มีสายธารสานร้อยคอยเบื้องหน้า              มีหมู่ปลาใหญ่น้อยลอยน้ำใส
                 มีค่ายิ่งสิ่งอื่นคอยชื่นใจ                            หวังป่าใหญ่ยังคงอยู่คู่บ้านเมือง

วันอาทิตย์ที่ 9 มกราคม พ.ศ. 2554

ความสุขที่แท้จริงในชีวิตของฉัน


     ความสุขที่แท้จริงสำหรับข้าพเจ้านั้นไม่ได้อยู่ที่วัตถุหรือสิ่งของมีค่าราคาแพง แต่กลับเป็นการใช้ชีวิตแบบติดดินตามสไตล์เด็กบ้านนอกลูกชาวนา เพราะข้าพเจ้ารู้สึกว่ามันเป็นช่วงเวลาที่มีค่าและมีความสุขที่สุดที่ได้อยู่ บ้านเกิด